Beyaz Gölge

Hey!

Herkese ve her şeye selam. Evet, daha ölmedim lakin yaralarıma bakılırsa kefen paramı biriktirmeye başlamalıyım sanki. Beni sevmeyen insanları mutlu edecek haberlerle doluyum. Yaşasın! Metruk evin camını saran sarmaşıklar.

İstemesem de üzerinde çok düşündüğüm konular, ne kadar tampon etsem de durmayan kanamalar ve yaşama karşı bir hissizlik hakim bünyeme. Bir toprak paklar gibi beni.

Hayır, hayır bir intihar notu veya veda mektubu değil bu. Daha sürem var canım. Duygusal bir konuşma, aptal bir içlenme ya da bir yardım çağrısı da değil. Kendimle şarap içiyor gibi yazacağım sadece, ki öyle yapıyorum

Öyle ağrıyor ki başım, duygularım karamelize, eklemlerimde sızı… Tüm vücudumla hissediyorum duygularımı. Yaşama hiç bu kadar soğuk olmamıştım ve hiç bu kadar yaşıyor hissetmemiştim. Kendime milat saydığım zamanlardan geçiyorum ve neyim, neredeyim, neleri kaybettim bilmiyorum hiç.

Bu bir buhran, bu bir hezeyan, bu bir kaybediş. Herkesi ve her şeyiyle… 26 sene süren hükümdarlığıma yapılan bir darbe, kendim tarafından. Uzun süre taşıdığım soyadına sürülen soyut bir leke, kararlarım tarafından. Yüzleşebileceğim şeyler değil bunlar. Anlatamam ne yaşadığımı, hissettiremem size duygularımı bir şey beklemiyorum da kimseden.

Yaşam bir kum saati bence. Üstteki kumlar seçimlerimize, düşüncelerimize ve yaptıklarımıza göre azalıp artıyor. Hayata tutunma seviyemiz kumun damlama hızını belirliyor. Alt kısımdaki kumlar da anılarımız, acılarımız, öğrendiklerimiz ve tecrübelerimiz işte onlar da birikiyor. Benim üstte ki kumlarım bitti ve son jokerim olan saati ters çevirme hakkımı kullandım geçen. Lakin hayata tutunmaya bir neden bulamıyorum pek. Anlamsız geliyor bir çok şey. Bir gölge olarak yaşamak istiyorum kalan zamanı. İzleyici modunda olmak hep. Hiçbir oyunda ana karakter olmadan sahneden inmek, daha alkışlara gelmeden.

Ben ilk defa uyumak için alarm kurdum 35’imde çalan. İyi geceler şimdiden
https://youtu.be/EGZJg4uo3-k