Ben kendime çok küstüm.
Kırıldım da biraz.
Karıydım, ufukta görünen büyük dağların. Bağıydım, rüzgârda sallanan kara üzümlerin.
Ezildim, ayaklar altında. Eridim, bir nehre karışıncaya.
Eşelendi toprağım, düştü yapraklarım.
Güya kahramanı olacaktım hikayemin; şimdi kemikleri sızlar, üzerimde emeği geçenlerin.
Önce sizden, sonra kendimden özür dilerim.
fikrispi 